Όταν η γεύση είναι συνώνυμο της φαντασίας και της δημιουργικότητας, και η ποιότητα ισοδυναμεί με τον σεβασμό του χρόνου και του χρήματος που θα σου «καταθέσει» αυτός στον οποίο σερβίρεις το πιο εύγευστο πιάτο σου, τότε, η επιτυχία είναι δεδομένη. Και η Κωνσταντίνα Ιωάννου, η διακεκριμένη chef και ιδιοκτήτρια του νέου Café Americain έχει ακόμη πιο πολλά να μας προσφέρει, για να νιώσουμε άνετα στο πρώτο «σαλόνι» της Λευκωσίας.

Φωτογραφίες Γιάννης Νησιώτης
Μαλλιά Quick Spa, Μακιγιάζ Thea Chrys

Πάντα ονειρευόταν να σερβίρει τα πιο νόστιμα πιάτα στο σαλόνι του σπιτιού της! Στους φίλους της, στους συνεργάτες της, στους ανθρώπους που την ακολουθούν εδώ και χρόνια για τις απίστευτες γεύσεις της. Και τώρα, μετά από μια μικρή «ανάπαυλα», έστησε το δικό της χώρο και τα όνειρά της αναπτερώνονται, αφού σερβίρει και πάλι τις πιο ευφάνταστες δημιουργίες της στο «σαλόνι» της Λευκωσίας, το Café Americain, κάτω από τους ήχους της jazz μουσικής.

Κρατάει χρόνια αυτή η… γεύση

Ανέκαθεν ήθελα να ξέρω ποιος είναι αυτός που φτιάχνει το φαγητό που απολαμβάνω σ’ ένα εστιατόριο. Κι ένα πιάτο λιγκουίνι με βόγκολε στο 1900, στις αρχές του 2009, ήταν αυτό που μ’ έκανε να θεωρώ την Κωνσταντίνα Ιωάννου ένα πολλά υποσχόμενο αστέρι και σταθερή αξία της μαγειρικής. Παρόλα αυτά, τα τελευταία χρόνια έχασα τα ίχνη της, και αναρωτιόμουν που μπορεί να βρίσκεται αυτό το τόσο ξεχωριστό κορίτσι της γαστρονομίας. Μέχρι που το τηλεφώνημα μιας φίλης με ενημέρωνε ότι η Κωνσταντίνα είναι και πάλι στη Λευκωσία, μ’ έφερε πίσω στα παλιά… Γι’ αυτό και επιδίωξα να την ξανασυναντήσω για να γευτώ τις ανεπανάληπτες γεύσεις της. Το ραντεβού μας δόθηκε για το πρωινό της Δευτέρας, που έτσι κι αλλιώς είναι η μοναδική μέρα της ανάπαυλας της, η μέρα που ξεκουράζεται, η μέρα που παίρνει ανάσες από την πίεση της καθημερινότητας και ανατροφοδοτεί τη σκέψη της με μπόλικες δόσεις από όνειρα, φαντασία, έμπνευση και δημιουργικότητα. Σκέφτηκα λοιπόν, ένα τέτοιο πρωινό στο café Americain, είναι σίγουρα η καλύτερη «συνταγή» για να ξεκινήσει η εβδομάδα μου!

Και δεν είχα άδικο… Η Κωνσταντίνα, γεμάτη φρεσκάδα και όρεξη, έφθασε στην ώρα της. Όσο ετοίμαζε τον καφέ, επέλεξα τον δερμάτινο καναπέ, δεξιά από την είσοδο, για να «σκανάρω» ολόκληρο το χώρο. Αν και δεν είχα ξαναπάει, ένιωθα σα να βρίσκομαι στο σαλόνι του σπιτιού μου! Μόλις ήρθε δίπλα μου, δεν έχασα λεπτό… Πάτησα το rec κι άρχισε να μου διηγείται την απίστευτη ιστορία της!

Κορίτσι από σπίτι…

Μιλάει σαν… ποταμός! Και μιλάει με πάθος για τις ρίζες της, για την πορεία της στη δουλειά της, για τις εμπειρίες της… Κορίτσι απ’ την επαρχία, με γονείς αγρότες, γεννήθηκε και μεγάλωσε σε χωριό της Θήβας… «Οι γονείς μου ήταν όλη μέρα στα χωράφια! Έτσι, δεν έτρεχα στα πόδια της μαμάς, αλλά κρεμόμουν, από την ποδιά της γιαγιάς μου! Και μάθαινα όλα τα αρώματα και τις γεύσεις της ελληνικής γης, τους τραχανάδες, αλλά και τις δίπλες, τα γλυκά της… Βέβαια, ποτέ δεν περνούσε από το νου μου ότι μια μέρα θα γινόμουν μαγείρισσα… Θυμάμαι όμως, ότι ΠΑΝΤΑ μαγείρευα! Μαγειρεύαμε για όλους, και απολαμβάναμε την κάθε μπουκιά… », μου λέει.

«Η ζωή μου στην επαρχία μ’ έκανε να «εκπαιδεύσω» την όσφρησή μου και να διαπιστώνω ότι η γεύση της ελληνικής ντομάτας ήταν τόσο διαφορετική, το άρωμα των ελληνικών βοτάνων, του βασιλικού, του δυόσμου, της ματζουράνας, είναι τόσο αγνά και φινετσάτα… Από την άλλη, ήταν και η ζωή στο χωριό έτσι δομημένη, που κάθε κορίτσι μεγαλώνει με ένα πρότυπο: Μια μέρα να γίνει “καλή νοικοκυρά, σύζυγος, μάνα”- ΤΕΛΟΣ! Και τότε, αν και δεν το είχα συνειδητοποιήσει ότι μου άρεσε η μαγειρική, έγραφα και τις συνταγές μου… Έχω ένα τετράδιο, που το φύλαξε η μαμά μου, και μου το χάρισε πρόσφατα, με όλες τις σημειώσεις μου που αφορούσαν τα πιάτα που έφτιαχνα από παιδί!», μου λέει. «Κάποια στιγμή, όταν τέλειωσα το σχολείο, βρέθηκα στην Κρήτη, όπου σπούδασα μαγειρική, αν και υπολόγιζα να προσληφθώ στη Στρατονομία… Βλέπεις, πάντα, μια θέση στο Δημόσιο είναι το όνειρο κάθε γονιού για σιγουριά και επαγγελματική αποκατάσταση των παιδιών του. Τελικά δεν με πήραν γιατί ήμουν μικρή και δεν πληρούσα τα ηλικιακά δεδομένα, αλλά με κέρδισε η μαγειρική. Άλλωστε, από τη στιγμή που είχα τα εφόδια της μαγειρικής, δεν πέρασε ποτέ ξανά από το νου μου ότι δεν θα μαγειρεύω!», λέει και λάμπει.

Ταξίδια γεύσεων

«Ένας δάσκαλός μου από την Κρήτη, μ’ έστειλε στην Αθήνα να δουλέψω στο Cellier le Bistrot (CELLIER LE BISTROT ), στην Πανεπιστημίου, ένα εστιατόριο που άφησε ιστορία… Παράλληλα, όμως, για να μπορέσω να ανταπεξέλθω οικονομικά, δούλευα στα εστιατόρια των ξενοδοχείων της Grecotel. Σε κάποια φάση βρέθηκα στο Παρίσι, όπου έμαθα την Ασιάτικη κουζίνα, και όταν ήμουν έτοιμη, επέστρεψα στην Αθήνα, όπου συνεργάστηκα στο Cosa Nostra, που αποτέλεσε έναν από τους βασικούς σταθμούς της πορείας μου, αφού δούλεψα για τέσσερις ολόκληρους χειμώνες! Τα καλοκαίρια όμως, ταξίδευα πάντα για να μαζεύω εμπειρίες και γεύσεις… Πήγα Αίγυπτο – μέσω του ξενοδοχείου Μεγάλη Βρετάνια- σε μια ξενοδοχειακή μονάδα μέσα στην έρημο, που αποτέλεσε ακόμη έναν αξέχαστο σταθμό της επαγγελματικής μου πορείας, όπου αποκόμισα υπέροχες εμπειρίες. Ακολούθησε η Γερμανία, η Γαλλία, η Αγγλία, η Ιταλία… Μάζευα γνώσεις, γεύσεις, και αρώματα… Το σύμπαν συνωμοτούσε υπέρ μου», λέει γεμάτη ικανοποίηση!

Και κάποια στιγμή το 2008, ενώ τα πάντα ήταν μαύρα στην προσωπική της ζωή, μέσω ενός τηλεφωνήματος από τον Γιώργο Τσαδιώτη, έκλεισε συμβόλαιο κι έτσι ήρθε για πρώτη φορά στην Κύπρο, όπου ανέλαβε την δημιουργική κουζίνα του εστιατορίου 1900. Τότε η Κωνσταντίνα συνειδητοποίησε ότι η Λευκωσία είναι η ευρωπαϊκή πρωτεύουσα που της «κάνει»! «Απλά, γιατί έχει ωραίους, χαμογελαστούς ανθρώπους, είναι εύκολη στη διακίνηση, με ήρεμους ρυθμούς…», ομολογεί. Γι’ αυτό άλλωστε, επανέκαμψε και πάλι…
«Η πρώτη μου επαφή με την πόλη ήταν καθοριστική. Τότε, είχα έρθει για ένα 6μηνο και τελικά έμεινα 5 ολόκληρα χρόνια… Χάρη στην τότε εξαιρετική συνεργασία μου, δημιούργησα ένα μεγάλο κύκλο επαφών και έκανα φιλίες – δημιουργήθηκαν μέσα από τις… γεύσεις – που διατηρούνται μέχρι σήμερα… Ωστόσο, όταν θεώρησα πως ο κύκλος έκλεισε, αποφάσισα ότι έπρεπε να μάθω κι άλλα πράγματα… Επέστρεψα στην πατρίδα μου, γιατί πίστευα ότι θα έβρισκα την Ελλάδα όπως την άφησα… Μόνο που λόγω της οικονομικής κρίσης, είχαν αλλάξει τα πάντα, ακόμα και οι φίλοι μου… Έμεινα ένα χρόνο, και τότε έκανα το μεγάλο βήμα… Πήγα στη Γαλλία, στους αδελφούς Μπροσέλ (είναι chef με 3 αστέρια Michelin), απ’ όπου «μάζεψα» σαν το σφουγγάρι όσα παραπάνω μπορούσα! Η αλήθεια είναι ότι έμαθα πάρα πολλά, κι έτσι αποφάσισα ότι κάτι έπρεπε να κάνω… Ψάχνοντας όμως, να βρω τι πραγματικά ήθελα πελάγωσα…».

Παρόλα αυτά, πάντα είχε το βλέμμα της στραμμένο προς την κορυφή και τελικά, δημιούργησε το Café Americain αποδεικνύοντας πως οι στόχοι και τα όνειρα, όταν έχεις πείσμα και θέληση, πάντα επιτυγχάνονται.

FUN FACTS & ΒΡΑΒΕΙΑ

* Το 2009, βραβεύτηκε με το 1ο βραβείο «πρωτοεμφανιζόμενου σεφ» από τα Time Out Awards όσο ήταν στο 1900.
* Το 2011 πήρε το πρώτο προσωπικό βραβείο ως «σεφ Κωνσταντίνα Ιωάννου» από τα Time Out Awards.
* Σε παγκόσμιο επίπεδο, συμμετείχε αυτόνομα ως σεφ σε διεθνή διαγωνισμό μαγείρων στην Αγγλία, και πήρε την 3η θέση.
* Σε παγκόσμιο επίπεδο, συμμετείχε ως σεφ σε διεθνή διαγωνισμό μαγείρων στο Ντουμπάι, και πήρε την 3η θέση.

Λεπτομέρειες για τις νέες αποφάσεις και τη σημερινή δράση της

θα βρείτε σε επόμενη ανάρτησή μας στο www.madamelefo.com.

Γι’ αυτό stay tuned!  

More info

Το Café Americain βρίσκεται στην οδό Θεμιστοκλή Δέρβη 6,

στη Λευκωσία, τηλ. 22 320390

More info