Σήμερα θα θέλαμε να απευθυνθούμε σε εσένα. Σε εσένα που πιθανόν να κρύβεσαι, να φοβάσαι, να μην μιλάς, να ντρέπεσαι και να σιωπάς. Σε εσένα που μέσα σου κάτι βράζει, κάτι αυξάνεται ή κάτι μειώνεται, ματαιώνεται. Ή και σε εσένα που δεν βράζει, αλλά πιθανόν να είχε φτάσει σε σημείο βρασμού κάποια στιγμή… Όπως και να έχει θέλουμε να απευθυνθούμε σε όλες/ους/α εσάς που με τον ένα ή με τον άλλον τρόπο, βιολογικά και μη, είστε εδώ, είτε ταυτιστήκατε είτε όχι. Η ψυχολόγος Έλενα Αριστοδήμου θα σου εξηγήσει τους λόγους…
Κάποτε στην εφηβική μας ηλικία αυτή ήταν μια από τις ερωτήσεις που επικρατούσε στα λευκώματα που γράφαμε. Πιθανόν να μην ήταν κι τόσο τυχαία ερώτηση. Πιθανόν να ήταν μια βαθύτατη κι ασυνείδητη απορία για να γίνει αντιληπτό ποια είναι τα χαρακτηριστικά της, ποιος είναι ο ρόλος της στην κοινωνία ή γενικά στην ζωή. Πιθανόν να ήταν μια ανησυχία σε κάτι που ένα έφηβο κορίτσι άκουσε σχετικά με το πως πρέπει να είναι στην ζωή της, τι πρέπει να φοράει, πως πρέπει να συμπεριφέρεται, πως πρέπει να δουλεύει και τι δεν πρέπει να απαιτεί, «γιατί έτσι πρέπει».
Τόσα πρέπει κι άλλα τόσα που βάση αυτών θα νόμιζε κανείς ότι υπάρχουν απαράβατα όρια και κανόνες σε όλη την κοινωνία. Δυστυχώς όχι. Γιατί τότε θα μιλούσαμε για μια πιο καθαρή κι δίκαιη κοινωνία με αυτονόητη τη λέξη σεβασμό, χωρίς ανισότητες και διακρίσεις, που μάλλον πιο πολύ ουτοπική μοιάζει. Μια κοινωνία απογυμνωμένη από φόβους και «πρέπει», μια κοινωνία ελεύθερη κι ισότιμη. Που δεν θα χωρά βία, ανισοτιμία, υποτίμηση. Κοινωνία: ουσιαστικό γένους θηλυκού, και αυτή, και μάλλον πολύ φαγωμένη από την περίσσεια αρρενωπότητα που ξεχειλίζει και πάει να πνίξει την όποια θηλυκότητα.
Αλλά εσύ παραμένεις εδώ, όλο κι πιο παρατηρητικός, πιο μουδιασμένος, πιο ενοχλημένος, πιο μαζεμένος. Αλλά όταν ξεσπάσεις τίποτα δεν σε κρατάει. Και έχεις κι άλλες πολλές/ους/α να σε ακολουθούν. Να γίνεις το παράδειγμά τους. Κάποια μέρα δεν θα χρειάζεται να ξεσπάσεις, να γυρέψεις τις δυνάμεις σου, να μαζέψεις τα κομμάτια σου. Κάποια μέρα όλα θα είναι αλλιώς, γιατί εσύ θα είσαι αλλιώς και αγκαλιασμένη/ος/ο με τον εαυτό σου.
Κάποιος θα σπεύσει να σκεφτεί, όλες τις βιολογικές αιτιολογήσεις και συνδέσεις που δημιουργούνται στο σώμα του ατόμου για να μπορέσει να λέγεται γυναίκα. Βιολογία δεν είναι αυτό που σε ορίζει, δεν είναι αυτό που πρέπει να κρύβεσαι πίσω του βάζοντας σε ερμητικά κλειστά κουτάκια ότι εσένα εκφράζει. Γυναίκες είναι κι όσες/οι δεν καθορίστηκαν βιολογικά. Απευθυνόμαστε, λοιπόν κι σε όλες/ους/α εσάς που κάποια κομμάτια, κάποια χαρακτηριστικά του «είναι» σας καταπατούνται και δεν φροντίζονται από την κοινωνία, από τα πρέπει και πιθανόν από τον ίδιο σας τον εαυτό.
To Altius Mind Institute έχει θέσει τον άνθρωπο στο επίκεντρο της ύπαρξής του και της ζωής του. Όχι μόνο υιοθετεί απόλυτα τις αρχές της ίσης μεταχείρισης, των ίσων ευκαιριών, καθώς και της ισότιμης πρόσβασης στην υγεία, αλλά έχει ως απόλυτη και αδιαπραγμάτευτη αξία τον σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, απαλλαγμένης από κάθε μορφή διάκρισης.
Επομένως, να θυμάσαι ότι «Δεν είσαι αυτό που σε ορίζει αλλά αυτό που εσύ επιλέγεις»
Η Έλενα Αριστοδήμου είναι Κλινική Ψυχολόγος, και μπορείς να επικοινωνήσεις μαζί της στο Altius Mind Institute
info@altiusmindinstitute.com
www.altiusmindinstitute.com
Tags: γυναίκα
Tα χρυσόμηλα (βερίκοκα) έχουν το χρώμα του ήλιου… Έχουν όμως,…
Ξεκινήσατε δίαιτα και τα αποτελέσματα είναι αρκετά ελπιδοφόρα; Το ένα…
Χθες σας μιλούσα για το Mastiqua και την αυθεντική μαστίχα…