Ημέρα εκλογών σήμερα, αλλά και Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καρκίνου, γι’ αυτό κι εμείς, επιλέξαμε να «ψηφίσουμε» Λουΐζα, τη Λουΐζα Ζεμπύλα-Ραφαήλ, γιατί είναι μια γυναίκα που «πολέμησε» με θάρρος τον επιθετικό καρκίνο που την«επισκέφθηκε» πριν ενάμιση χρόνο, και σήμερα, πιο αισιόδοξη από ποτέ άλλοτε, ετοιμάζεται για νέα βήματα στην καριέρα της.

Την είχα γνωρίσει πριν αρκετά χρόνια, μόλις είχε κυκλοφορήσει το πρώτο της βιβλίο μαγειρικής, το 2011, και από τότε, διατηρούσαμε μια σχέση στοργής- σε ένα κοινό πλαίσιο αγάπης για την κουζίνα και ειδικά για τη ζαχαροπλαστική. Κάθε της νέα συνταγή ήταν και μια πρόκληση για δοκιμή, αφού η Λουΐζα έχει το μοναδικό ταλέντο να εσωκλείει αριστοτεχνικά σε κάθε της δημιουργία γεύσεις από τα ταξίδια της στα πέρατα του κόσμου, αλλά και στοιχεία της παραδοσιακής κουζίνας της πατρίδας μας, της Κύπρου.

Στην πορεία- έστω κι αν δεν γνωρίσατε από τα βιβλία της- σίγουρα την ανακαλύψατε κι εσείς μέσα από τους τηλεοπτικούς σας δέκτες, αφού εμφανίστηκε σε τηλεοπτικές εκπομπές, ασφαλώς… μαγειρεύοντας πάντα, ενώ παράλληλα, κυκλοφόρησε ακόμη δύο βιβλία μαγειρικής, όλα με τη δική της σφραγίδα. Σε κάποια φάση, όμως, ένιωσα ότι χάθηκε από το προσκήνιο, και διερωτήθηκα γιατί είχε εξαφανιστεί. Παρατήρησα στο Facebook page της ότι είχε ότι είχε ελάχιστη παρουσία, ενώ στις 5 του Σεπτέμβρη του 2016, έγραψε ένα συγκλονιστικό κείμενο… με τίτλο “ΡΕ ΗΛΙΘΙΕ ΚΑΡΚΙΝΕ…” Αυτό ήταν αρκετό για να καταλάβω τι της συνέβαινε.

Ξέρεις με ποιάν τα ’βαλες;

Προφανώς, ο καρκίνος δεν ήξερε σε ποια επιτέθηκε… Εμείς όμως, επειδή τη γνωρίζουμε καλά, και λόγω της φιλίας που μας συνδέει τόσα χρόνια, πήραμε το θάρρος και της ζητήσαμε να μας ανοίξει την καρδιά της, να μιλήσουμε για την περιπέτειά της, για το πώς βίωσε αυτό τον ύπουλο εχθρό της υγείας της, για το πως τελικά δεν τα έβαλε κάτω… και σήμερα είναι μια από τις γυναίκες πρότυπα, που δεν λύγησε και βγήκε νικητής από τη δική της μάχη.

Η Λουΐζα ήταν πρόθυμη να πει τα πάντα… “Ήταν τον Ιούλιο του 2016, σε μια εξέταση ρουτίνας, όταν ο γυναικολόγος μου ανακάλυψε κατά την διάρκεια του υπέρηχου μια κύστη στη μια ωοθήκη, γύρω στα 11 εκατοστά. Η αλήθεια είναι ότι ήμουν πάντα συνεπέστατη στα ραντεβού μου για τις καθιερωμένες εξετάσεις μου, αφού πιστεύω ακράδαντα πως δεν πρέπει ποτέ να αμελούμε τον εαυτό μας, και να αξιοποιούμε όλα τα «όπλα» που μας παρέχει η ιατρική, είτε αυτό ονομάζεται τεστ Παπανικολάου, είτε μαστογραφία, είτε κολονοσκόπηση” αναφέρει η Λουΐζα.

“Μέσα στην ατυχία μου, φάνηκα τυχερή. Γιατί αυτή η τεράστια κύστη αναπτύχθηκε μέσα σε διάστημα πέντε μηνών… Ευτυχώς όμως, δεν έσπασε, κι έτσι απέφυγα τα χειρότερα. Αν είχε σπάσει, τώρα δεν θα μιλούσαμε… Βέβαια, ο γιατρός μου μού ανέφερε ότι από τις πρώτες ενδείξεις ο καρκίνος ήταν πολύ επιθετικός, γι’ αυτό και την ίδια μέρα έκανα διάφορες εξειδικευμένες εξετάσεις, για να επιβεβαιωθούμε εάν ήταν καλοήθης ή κακοήθης. Και παρά του ότι οι καρκινικοί δείκτες του αίματός μου ήταν χαμηλοί, και το MRI έδειξε ότι η γύρω περιοχή ήταν καθαρή, έπρεπε να αφαιρεθεί αυτή η τεράστια κύστη. Έτσι, έκανα την πρώτη λαπαροσκοπική επέμβαση για την αφαίρεσή της. Όταν όμως, το δείγμα που στάλθηκε για έρευνα, πέρασα τις πιο αγχωτικές μέρες της ζωής μου. Το αποτέλεσμα της βιοψίας βγήκε μετά από 15 μέρες, και έδειξε ότι ήταν κακοήθης… Και τότε, ήταν άμεση η δράση των γιατρών μου. Μου είπαν μάλιστα, ότι εάν καθυστερούσα μερικούς μήνες σίγουρα θα έμπαινα σε μεγαλύτερη περιπέτεια. Βλέπετε, ο καρκίνος των ωοθηκών είναι από τους πιο επικίνδυνους, αφού έχει το μικρότερο ποσοστό επιβίωσης. Φυσικά, δεν ήταν και εύκολο αυτό που έζησα – έκανα ακόμη μια μεγάλη επέμβαση και μια σειρά από 6 χημειοθεραπείες- αλλά σήμερα νιώθω ότι έδωσα κι εγώ ένα γερό χαστούκι στον καρκίνο που επιτέθηκε τόσο ύπουλα στις ωοθήκες μου” τονίζει η Λουΐζα.

Φοβήθηκα, πανικοβλήθηκα, αλλά…

“Ασφαλώς, με το που άκουσα τη λέξη “καρκίνος”, φοβήθηκα, πανικοβλήθηκα, έκλαψα, αλλά μετά … πείσμωσα! Πείσμωσα γιατί ήξερα την δύναμη που έχω μέσα μου, και είπα ότι θα τον πολεμήσω όπως ξέρω να πολεμώ σ’ όλη μου τη ζωή! Άλλωστε, τα τελευταία 20 χρόνια, 24 ώρες το 24ωρο παλεύω με την “ζόρικη” Ινομυαλγία! Που μπορεί αυτή να μην σκοτώνει, αλλά καθηλώνει! Και αυτό για μένα, είναι χειρότερο κι απ’ τον ίδιο τον θάνατο!

Πανικοβλήθηκα λοιπόν, όχι γιατί φοβάμαι τον θάνατο… Σκέφτηκα αμέσως τα τρία παιδιά μου, και ειδικά τον μικρότερο, που ήταν 13 χρονών. Τα μεγαλύτερα, ο γιος μου ήταν 27 και η κόρη μου 22, ήξερα πως τους είχα προσφέρει όλα τα αναγκαία εφόδια για να μπορέσουν να προχωρήσουν στη ζωή τους. Ο μικρός μου, όμως, ακόμη με χρειάζεται, μια και είναι ένας πολύ ευαίσθητος έφηβος” επισημαίνει η Λουΐζα.

Δεν τα έβαλα κάτω, βρήκα… διέξοδο

“Βέβαια, από την αρχή, είχα απόλυτη εμπιστοσύνη στους γιατρούς μου και πίστη στον Θεό ότι όλα θα πήγαιναν μια χαρά. Ωστόσο, όταν ολοκλήρωσα την πρώτη σειρά από τις έξι χημειοθεραπείες, συνειδητοποίησα τον κίνδυνο που διέτρεξα, όμως, δεν τα έβαλα κάτω… Έτσι, άρχισα σιγά-σιγά να ξαναβρίσκω τη δύναμη και μπήκα στην κουζίνα μου, αφού ένιωθα ότι ήταν η καλύτερη διέξοδος για να ξεφύγω. Δεν μ’ αρέσει να μεμψιμοιρώ. Ήθελα τα παιδιά μου να ξαναδούν τη μητέρα τους γερή και δυνατή. Με ενοχλούσε που τα έβλεπα να αγχώνονταν για μένα. Το χειρότερο είναι ότι δεν μπορούσα να τα αγκαλιάσω και να τα φιλήσω. Ξέρετε, εκείνο το διάστημα ήμουν σε “καραντίνα”… Τα λευκά αιμοσφαίρια μετά από τη χημιοθεραπεία πέφτουν, γι’ αυτό πρέπει να ζεις σε απόλυτα καθαρό περιβάλλον…

Παρόλα αυτά, όταν στάθηκα στα πόδια μου και ένιωσα δυνατή, βρήκα καταφύγιο στην κουζίνα μου, όπου ετοίμασα τις καλύτερες συνταγές μου. Δημιούργησα υγιεινά πιάτα, αλλά και γλυκά, που είναι η μεγάλη μου αδυναμία… Έπαιρνα σημειώσεις, κατέγραφα τα πάντα, και τελικά όλες αυτές οι νέες συνταγές μου εκδόθηκαν πρόσφατα σε βιβλίο».

Σήμερα, ενάμιση χρόνο μετά την περιπέτειά της, εάν παρακολουθήσει κανείς την σελίδα της στο Facebook, διακρίνει μια γυναίκα μ’ ένα γλυκό χαμόγελο, γεμάτο ζωντάνια και αισιοδοξία. Και επειδή τα όνειρα δεν σταματούν ποτέ, η Λουΐζα ετοιμάζεται για νέες εκπλήξεις, που θα μας κάνουν να υποκύψουμε στους γλυκούς και όχι μόνον πειρασμούς της.

Και επειδή το έχει η μέρα θα επαναλάβουμε το δυνατό μήνυμα της Λουΐζας «Πρέπει να πιστεύουμε στην εσωτερική δύναμη μας, και να επιστρατεύουμε την πίστη, την θέληση, το  πείσμα, την αγάπη και το χαμόγελο, που φέρνουν πάντα καλά αποτελέσματα. Γι’ αυτό και κοιτώ το μέλλον με αισιοδοξία».

Stay tuned και σύντομα θα σας  ανακοινώσουμε τα νέα της.