Μπίρα το ποτό που λατρεύουν οι Γερμανοί και το απολαμβάνουν στο Octoberfest κάθε Οκτώβριο… Για μας τους Κύπριους όμως,  η μπίρα είναι ολόχρονη απόλαυση. Σήμερα, σ’ όλο τον κόσμο γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα της μπίρας… Γι’ αυτό αξίζει να μάθεις τα πάντα για την προκλητική «ξανθιά», και κάποτε και την «μελαχρινή»!

Μπίρα, ο φίλος του σοφού και ο εχθρός του μεθυσμένου…

Αυτά γράφει ο Ronny Coutteure στο βιβλίο του Le Temps de la Bière (Ο καιρός της μπίρας)… «Η μπίρα είναι ο φίλος του σοφού, ο εχθρός του μεθυσμένου, είναι πικρή και χρήσιμη όπως η συμβουλή ενός φιλόσοφου, είναι συγκαταβατική στους νέους του πνεύματος, απαγορευμένη στους ανίδεους, σπρώχνει τον ανόητο στο σκοτάδι και οδηγεί τον σοφό προς το Θεό…».

Μπίρα, το ποτό της… παρέας

Παρόλα αυτά, οι λάτρεις της μπίρας τη συνοδεύουν με νόστιμα εδέσματα και τότε το κέφι ανάβει! Γι’ αυτό κι εμείς σας φέρνουμε στο προσκήνιο τις χάρες, τα χρώματα, τα αρώματα και τις μοναδικές της γεύσεις, με το «ξεδιψαστικό» κείμενο που ακολουθεί. Κάντε scroll και θα βρείτε την ιστορία και τα μυστικά της πρωταγωνίστριας του καλοκαιριού (και όχι μόνο), αλλά και χρήσιμα tips για να την απολαμβάνετε όπως της αρμόζει.Η μπίρα λοιπόν δεν είναι μόνον καλοκαιρινό ποτό, που μόνο μας ξεδιψάει, μας δροσίζει και μας χαλαρώνει. Κάθε λαός έχει τη δική του κουλτούρα μπίρας και δημιούργησε το δικό του σκηνικό για να απολαμβάνει αυτό το παρεΐστικο ποτό.Για τους Άγγλους είναι η pub, για τους Γάλλους το comptoir των καφέ, για τους Γερμανούς οι μπιραρίες και οι πάγκοι της γιορτής της μπίρας στο Oktoberfest, για τους Ισπανούς τα tapas bar, για τους Αμερικανούς τα diners των επαρχιακών αυτοκινητόδρομων. Και φυσικά εμείς την απολαμβάνουμε ολόχρονα, πάντα και παντού!

Μπίρα, από το κριθάρι στο ποτήρι

Μπορεί κάθε μπίρα, ξανθιά, καστανή, πυρόξανθη, κόκκινη ή μαύρη, να ανταποκρίνεται σε μια διαφορετική γευστική προτίμηση, να έχει το κοινό της και να αποζητάει κάποτε το δικό της συνοδευτικό φαγητό. Όλες τους όμως, ξεκινούν από την ίδια αρχή της ζύμωσης του βυνοποιημένου κριθαριού. Οι κόκκοι του κριθαριού υγραίνονται, δηλαδή, πετάνε φύτρες…Στο κριθάρι, τα φυσικά ένζυμα μετατρέπουν μέρος του αμύλου σε σάκχαρα κι έτσι προκύπτει η βύνη. Με τη βοήθεια των μυκήτων- της μαγιάς- μετατρέπει τα σάκχαρά της σε αλκοόλ και διοξείδιο του άνθρακα. Έχει δηλαδή πολλά κοινά με τη σαμπάνια, αφού και τα δύο ποτά είναι προϊόντα ζύμωσης, όμως η μπίρα δεν διεκδίκησε ποτέ τίτλους… ευγενείας!Σήμερα, οι ζυθοποιοί χρησιμοποιούν ζύμες επιλεκτικής καλλιέργειας, που καθορίζουν το χαρακτήρα της μπίρας. Για να καταλάβετε τι θα ήταν η μπίρα με μαγιά αυτοφυούς ζύμωσης, θυμηθείτε την όξινη και οινώδη γεύση της βελγικής μπίρας που ανήκει στην κατηγορία lambic. Αυτές οι έντονες μυρωδιές της ζυμωμένης βύνης ήταν η αιτία που οι ζυθοποιοί χρησιμοποίησαν αρωματικά βότανα για να τις καλύψουν. Κληρονομιά αυτής της πρακτικής είναι και ο λυκίσκος, φυτό της οικογενείας των κανναβιδών, που δίνει τη χαρακτηριστική πικρή γεύση στις περισσότερες μπίρες.

Κάθε μπίρα στο… ποτήρι της  

Αρχίζοντας από το μεγάλο ίσιο ποτήρι «της μπίρας», ακολουθούν οι μεγάλες τουλίπες, τα Flutes, τα στρογγυλά με κοντό πόδι και τα δεκάδες άλλα ποτήρια που φιλοξενούν μπίρες.

♦ Εκτός από τα ποτήρια της όμως, καλό είναι να ξέρετε και τους «εχθρούς» της, που είναι το σαπούνι, τα λίπη και το απορρυπαντικό του πλυντηρίου πιάτων. Γι’ αυτό ξεπλένετε τα ποτήρια της μπίρας καλά, με άφθονο κρύο νερό και γυρίζοντάς τα ανάποδα, βεβαιωθείτε πως δεν έμεινε καθόλου λιπαρότητα. Αν το νερό κολλάει ακόμα στα τοιχώματα, σαπουνίστε και ξεβγάλετε καλά για μία ακόμα φορά, πάντα με κρύο νερό.♦ Δεν υπάρχει λόγος να σκουπίσετε το ποτήρι, μια και η μπίρα περιέχει 95% νερό. Υπάρχει δε και η θεωρία πως μερικές σταγόνες νερού διατηρούν τον αφρό και βοηθούν το μπουκέ της μπίρας να απελευθερωθεί γρηγορότερα.

Μπίρα και τα είδη της

Επειδή όλες οι μπίρες δεν είναι ίδιες, καλό είναι νε ξέρετε πως αυτό που τις διαφοροποιεί είναι η ίδια η ζύμωση. Η θερμοκρασία της, για την ακρίβεια. Όσο πιο υψηλή είναι (από 15 – 23 βαθμούς), τόσο πιο σκουρόχρωμη και έντονη γευστικά είναι η μπίρα. Σε αυτήν την κατηγορία ανήκουν οι μοναστηριακές, οι porter, οι bock και οι ale. Αντίθετα οι ξανθιές, pils και lager, «ζυμώνουν» πιο αργά, στους 5 – 9 βαθμούς, δίνοντας στους μύκητες το χρόνο να καταβροχθίσουν περισσότερα σάκχαρα κι έτσι καταλήγουν σε ξηρότερες εκδοχές. Οι κατηγορίες της μπίρας είναι οι παρακάτω:

Lager: Μπίρες χαμηλής ζύμωσης με ξανθό χρώμα, αλλά συναντάμε και σκούρες (dark) και κόκκινες (red). Σ’ αυτήν την κατηγορία ανήκουν οι περισσότερες μπίρες.

Pils: Η κυριότερη κατηγορία των Lager. Είναι ξανθιές και χαρακτηρίζονται από το άρωμά τους και τη φίνα πικρή τους γεύση.Trappiste: Μοναστηριακές μπίρες με «προέλευση», αφού τον όρο Trappiste μόνο έξι μοναστήρια σε όλο τον κόσμο έχουν δικαίωμα να χρησιμοποιούν.

Abbey: Δεν παράγονται σε μοναστήρι αλλά ζυθοποιούνται όπως οι trappiste ή από κάποια συνταγή μοναστηριού, που όμως σταμάτησε να παράγει μπίρα.

Biere de Garde: Γαλλικής καταγωγής μπίρες, δυνατές και ξανθοκίτρινες.

Stout: Προέρχονται από τις Porter, αποτελούν το εθνικό ποτό των Ιρλανδών, αλλά και πολλών φανατικών φίλων ανά τον κόσμο.

Weisse: Υψηλής ζύμωσης μπίρες με βάση το σιτάρι (40% -70%). Η μαγιά τους αποτελείται από επιλεγμένα στελέχη ζυμών και υψηλή περιεκτικότητα σε διοξείδιο του άνθρακα.

Ale: Υψηλής ζύμωσης μπίρες με κύριο χαρακτηριστικό το φρουτώδες άρωμα, τη γεύση καραμέλας, μπαχαρικών, κακάο και καφέ (τα μυστικά του ζυθοποιού). Ale μπίρες παράγουν η Αγγλία, το Βέλγιο, η Ιρλανδία και οι ΗΠΑ.