Το 2025 δεν ήταν απλώς άλλη μια χρονιά αλλαγών στη μόδα. Ήταν μια στιγμή επανεκκίνησης. Οι μεγάλοι οίκοι πολυτελείας εμπιστεύτηκαν μια νέα ή ανανεωμένη γενιά δημιουργικών διευθυντών, ζητώντας όχι απλώς εντυπωσιακές συλλογές, αλλά σαφή ταυτότητα, πολιτισμική επίγνωση και αφήγηση με ουσία. Κι εμείς τώρα, θα σε βοηθήσουμε να γνωρίσεις τους creative directors που καθόρισαν αυτή τη μεταβατική χρονιά… Και ήρθαν για να μεταμορφώσουν τους μεγαλύτερους οίκους και να ανανεώσουν την πολυτέλεια.
Ο Matthieu Blazy ανέλαβε τη Chanel με μια ευαισθησία διαμορφωμένη από τη λεπτότητα, την υλικότητα και την ακρίβεια. Ο Jonathan Anderson έφερε μια οξυμένη εννοιολογική αυστηρότητα στην πρώτη του εμφάνιση στον Dior. Το ντεμπούτο της Louise Trotter στη Bottega Veneta καθιέρωσε έναν σύγχρονο, ήσυχα σίγουρο ορισμό της πολυτέλειας, βαθιά ριζωμένο στη δεξιοτεχνία. Στον Balenciaga, ο Pierpaolo Piccioli εισήγαγε έναν πιο ανθρώπινο και οικείο τόνο σε έναν οίκο που για χρόνια συνδεόταν με την πρόκληση…
Πάντως, καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν, οι προσεγγίσεις διέφεραν έντονα και ουσιαστικά. Ορισμένοι Δημιουργικοί Διευθυντές επαναπροσδιόρισαν τον συναισθηματικό πυρήνα των οίκων τους… Ο Glenn Martens στη Maison Margiela, εξελίσσοντας τη γλώσσα του brand με ωμή, ποιητική καθαρότητα… Και ο Haider Ackermann στον Tom Ford, επανέφερε τον αισθησιασμό και την αυστηρότητα σε έναν οίκο χτισμένο πάνω στην ακρίβεια και την παρουσία. Άλλοι όξυναν τη σιλουέτα ή μετέβαλαν τον τόνο προς μια πιο σύγχρονη στάση… O Pierpaolo Piccioli στον Balenciaga με μια απαλότερη, ανθρωπιστική αρχιτεκτονική…
H Sarah Burton στον Givenchy, εδραιώνοντας τον οίκο στη δεξιοτεχνία και σε μια καθαρότερη, πιο αρθρωμένη γραμμή… Kαι ο Miguel Castro Freitas στον Mugler, εκσυγχρονίζοντας τους γλυπτικούς κώδικες του brand με ρευστότητα και έλεγχο. Κάποιες πρεμιέρες ήταν τολμηρές στον επαναπροσδιορισμό τους… Άλλες κινήθηκαν με διακριτικότητα. Συλλογικά, όμως, σηματοδότησαν μια νέα εποχή στη δημιουργική ηγεσία- λιγότερο καθορισμένη από το θέαμα και περισσότερο από τη συνοχή, την πολιτισμική ευχέρεια και την ικανότητα σαφούς άρθρωσης της ταυτότητας ενός brand.
Ο Matthieu Blazy ανέλαβε έναν από τους πιο απαιτητικούς ρόλους στη μόδα: Τη δημιουργική διεύθυνση της Chanel. Η προσέγγισή του είναι λεπτοδουλεμένη και ουσιαστική. Αντί για δραστικές αλλαγές, επέλεξε τη διακριτική εξέλιξη. Υλικά, υφές και σιλουέτες συνομιλούν με την κληρονομιά της Gabrielle Chanel, αποδεικνύοντας πως η σύγχρονη πολυτέλεια δεν χρειάζεται υπερβολές για να είναι ισχυρή.
Ο Jonathan Anderson ανήκει σε εκείνη τη σπάνια κατηγορία σχεδιαστών που σκέφτονται τη μόδα ως πολιτισμικό σχόλιο. Από τη στιγμή που ίδρυσε το JW Anderson μέχρι τη ριζική μεταμόρφωση του Loewe, η δουλειά του χαρακτηρίζεται από διανοητική ένταση και καλλιτεχνικό βάθος. Το ντεμπούτο του στον Dior το 2025 δεν επιδίωξε τον εντυπωσιασμό… Επιδίωξε τη σαφήνεια. Με καθαρές αναφορές στην ιστορία του οίκου και σύγχρονη εννοιολογική αυστηρότητα, ο Anderson έδειξε πως ο Dior μπορεί να είναι ταυτόχρονα κλασικός και απολύτως σύγχρονος.
Η Louise Trotter δεν ανήκει στους σχεδιαστές του θορύβου. Η δύναμή της βρίσκεται στη σιωπηλή αυτοπεποίθηση. Με εμπειρία σε οίκους όπως η Lacoste και η Carven, προσέγγισε τη Bottega Veneta με σεβασμό στη χειροτεχνία και πίστη στη διαχρονικότητα. Το ντεμπούτο της επανέφερε την έννοια του quiet luxury, όχι ως τάση, αλλά ως στάση ζωής… Στη συλλογή της παρουσίασε ρούχα σχεδιασμένα να φοριούνται, να αντέχουν και να αποκτούν χαρακτήρα με τον χρόνο.
Μετά από χρόνια στον οίκο Valentino, ο Pierpaolo Piccioli έφερε στη Balenciaga έναν απροσδόκητα ανθρώπινο τόνο. Το ντεμπούτο του το 2025 έδειξε πως η αρχιτεκτονική δύναμη του οίκου μπορεί να συνυπάρξει με συναίσθημα και ευαισθησία. Οι σιλουέτες παρέμειναν δυναμικές, αλλά η αφήγηση έγινε πιο προσωπική, πιο κοντά στο σώμα και την εμπειρία του ανθρώπου που φορά το ρούχο.
Η Sarah Burton έφερε στον Givenchy τη δεξιοτεχνία και τη συναισθηματική ακρίβεια που χαρακτήριζαν τη δουλειά της στον Alexander McQueen. Το ντεμπούτο της εστίασε στη γραμμή, στο πατρόν και στη διαχρονική κομψότητα, επαναφέροντας τον οίκο σε μια πιο καθαρή, ουσιαστική ταυτότητα.
Ο Haider Ackermann ήταν ίσως η πιο φυσική επιλογή για τον Tom Ford. Η αισθησιακή αυστηρότητα, η κινηματογραφική ατμόσφαιρα και η έμφαση στη σιλουέτα αποτέλεσαν τη βάση του ντεμπούτου του. Το αποτέλεσμα ήταν μια συλλογή που επανέφερε τον ερωτισμό και τη δραματικότητα του οίκου, χωρίς να μοιάζει με αναπαραγωγή του παρελθόντος.
Ο Glenn Martens δεν φοβήθηκε το βάρος της κληρονομιάς του Maison Margiela. Αντίθετα, το αγκάλιασε. Με φόντο την αποδόμηση και τον πειραματισμό, το ντεμπούτο του κινήθηκε ανάμεσα στο ωμό και το ποιητικό. Η δουλειά του δεν μιμείται το παρελθόν… Το μεταφράζει, δίνοντας στον οίκο μια σύγχρονη φωνή που παραμένει πιστή στο πνεύμα της αμφισβήτησης.
Στον Mugler, ο Miguel Castro Freitas κλήθηκε να εκσυγχρονίσει έναν οίκο βαθιά συνδεδεμένο με το σώμα και τη γλυπτική φόρμα. Το ντεμπούτο του ισορρόπησε ανάμεσα στη δύναμη και τη ρευστότητα. Οι γραμμές έγιναν πιο ελεγχόμενες, η θηλυκότητα πιο σύγχρονη και η εικόνα του Mugler επανατοποθετήθηκε στο σήμερα.
Το σχεδιαστικό δίδυμο πίσω από το Proenza Schouler ανέλαβε τη Loewe με σεβασμό στην πολιτισμική δυναμική που είχε ήδη αναπτυχθεί. Το ντεμπούτο τους κινήθηκε ανάμεσα στην τέχνη, τη χειροτεχνία και τη σύγχρονη αστική αισθητική, δείχνοντας πως η Loewe παραμένει ένας οίκος που συνομιλεί ενεργά με τον πολιτισμό.
Ο Julian Klausner ανέλαβε έναν οίκο βαθιά συνδεδεμένο με την προσωπικότητα του ιδρυτή του. Με ευαισθησία και σεβασμό, διατήρησε τον ποιητικό χαρακτήρα, τα prints και την καλλιτεχνική πολυπλοκότητα του Dries Van Noten, προσθέτοντας μια πιο σύγχρονη καθαρότητα στη φόρμα.
Στη Versace, ο Dario Vitale επέλεξε στο ντεμπούτο του να περιορίσει την υπερβολή… Κι έτσι έδωσε έμφαση στη δομή, τη γραμμή και τη σύγχρονη θηλυκότητα. Μια συλλογή Versace λιγότερο κραυγαλέα, αλλά εξίσου δυναμική.
Η ανακοίνωση της μετάβασης του Demna Gvasalia στη Gucci έκλεισε το 2025 με προσδοκία. Με δεδομένη την επιρροή του στη σύγχρονη μόδα, το επερχόμενο ντεμπούτο του αναμένεται να επαναπροσδιορίσει εκ νέου την έννοια της ιταλικής πολυτέλειας.
Εν τέλει, αυτοί οι νέοι Δημιουργικοί Διευθυντές των μεγάλων οίκων δεν σχεδιάζουν απλώς ρούχα… Διαμορφώνουν το μέλλον της μόδας.
Και η δυναμική συνεχίζεται. Στις αρχές του 2026 θα δούμε δύο από τις πιο πολυαναμενόμενες πρεμιέρες της χρονιάς: Τον Demna στη Gucci και τη Maria Grazia Chiuri στη Fendi… Και είναι έτοιμοι να αναδιαμορφώσουν περαιτέρω το δημιουργικό τοπίο. Καθώς κοιτάμε μπροστά, ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο… Τα ντεμπούτα αυτής της χρονιάς ήταν μόνο οι εναρκτήριες συλλογές. Τα επόμενα κεφάλαια ενδέχεται να αποδειχθούν ακόμη πιο καθοριστικά.
ΠΗΓΗ: The Impression
Tags: creative directors, fashion designers, luxury fashion trends
Athleisure Style… Αν η μόδα είναι καθρέφτης της εποχής, τότε…
Τα τελευταία χρόνια, κάθε χειμώνα, οι over-the-knee μπότες είναι ιδιαίτερα…
Η THE wardrobe, η νέα μπουτίκ στην καρδιά της Λευκωσίας,…
