Ο Σπύρος Σταυρινίδης, ο σπουδαίος ηθοποιός έφυγε σε ηλικία 79 ετών, για το μεγάλο ταξίδι μετά από την πρόσφατη επιδείνωση της υγείας του. Ο θάνατός του αφήνει ένα τεράστιο και δυσαναπλήρωτο κενό στα θεατρικά δρώμενα και τον πολιτισμό του τόπου μας γενικότερα. Και η θλίψη είναι μεγάλη, καθώς ο Σπύρος Σταυρινίδης, ως ένας από τους στυλοβάτες του Κρατικού Θεάτρου, άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμά του στην πολιτιστική ζωή της Κύπρου… 

Το αντίο στον μεγάλο του κυπριακού θεάτρου εκφράζει με ανακοίνωση της η Ένωση Ηθοποιών Κύπρου, που αναφέρει: «Με βαθιά θλίψη αποχαιρετούμε σήμερα τον αγαπημένο μας συνάδελφο και φίλο, Σπύρο Σταυρινίδη, που έφυγε από τη ζωή το πρωί της 13ης Απριλίου 2025. Ο Σπύρος υπήρξε μια εμβληματική φυσιογνωμία του κυπριακού θεάτρου, με μια λαμπρή πορεία που εκτείνεται σε πάνω από πέντε δεκαετίες. Η αφοσίωσή του στην τέχνη, η ευαισθησία και η αστείρευτη ενέργειά του επί σκηνής άφησαν ανεξίτηλο το αποτύπωμά του σε αμέτρητες παραστάσεις, εμπνέοντας συναδέλφους και θεατές. Η συμβολή του στον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου και στο ευρύτερο θεατρικό τοπίο της χώρας υπήρξε ανεκτίμητη, ενώ η ανθρωπιά και το ήθος του θα παραμείνουν πρότυπο για όλους μας. Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του. Η σκέψη μας είναι μαζί τους σε αυτές τις δύσκολες στιγμές. Καλό σου ταξίδι, Σπύρο μας. Η κληρονομιά σου θα ζει για πάντα στις καρδιές μας και στο θέατρο που τόσο αγάπησες».

Το στερνό αντίο από τον ΘΟΚ 

Για τον θάνατο της εμβληματικής φυσιογνωμίας του Κυπριακού Θεάτρου ήρθε και η ανακοίνωση από τον ΘΟΚ: «Έφυγε σήμερα από τη ζωή ο αγαπητός Σπύρος Σταυρινίδης, χαρισματικός, πνευματώδης και αστείρευτος, που αφιέρωσε όλη του τη ζωή στην υποκριτική τέχνη. Σύσσωμος ο ΘΟΚ, το Διοικητικό του Συμβούλιο και το προσωπικό, εκφράζει τη βαθιά του θλίψη για τη δυσαναπλήρωτη απώλεια ενός από τους στυλοβάτες του Κρατικού Θεάτρου, το όνομα του οποίου έχει αποτυπωθεί ανεξίτηλα στο κυπριακό θέατρο. Διένυσε ένα πλούσιο και πολυδιάστατο θεατρικό ταξίδι συμμετέχοντας σε αμέτρητες παραγωγές Αρχαίου Δράματος, κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου τόσο στο ΘΟΚ, όσο και στο ελεύθερο θέατρο. Ο Σπύρος Σταυρινίδης υπήρξε μοναδικός και πληθωρικός δημιουργός, πηγή έμπνευσης για κάθε ηθοποιό, αλλά και δάσκαλος με ιδιαίτερη αγάπη για τη νεότερη γενιά ηθοποιών. Ο ΘΟΚ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του».

Βαθύτατη θλίψη για τον θάνατο του Σπύρου Σταυρινίδη, «ενός από τους σημαντικότερους και πλέον αγαπητούς ηθοποιούς της Κύπρου, ο οποίος άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στην πολιτιστική ζωή του τόπου», εκφράζει το Υφυπουργείο Πολιτισμού. «Ο Σπύρος Σταυρινίδης υπήρξε υπόδειγμα ήθους, σεμνότητας και αφοσίωσης στην τέχνη. Η πολιτιστική του παρακαταθήκη είναι πολύτιμη και η απώλειά του βαριά για όλους όσοι αγάπησαν την τέχνη και συνεργάστηκαν μαζί του».

Σπύρος Σταυρινίδης, πολύχρονη πορεία του στο θεατρικό σανίδι

Ο Αντώνης Κατσαρής στο πλευρό του Σπύρου Σταυρινίδη στην παράσταση “Ο καλός άνθρωπος του Σε Τσουάν”, του Μπέρτολτ Μπρεχτ, στην κεντρική σκηνή του ΘΟΚ, τον Ιανουάριο του 2024

Ο πολυαγαπημένος ηθοποιός γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1946. Σπούδασε θέατρο στη Σχολή του Εύη Γαβριηλίδη και αργότερα στη Σχολή Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν στην Αθήνα, όπου και εργάστηκε ως ηθοποιός. Επιστρέφοντας στην Κύπρο, συνεργάστηκε με το Θέατρο ΡΙΚ (1969-1971) και από το 1972 με τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου (ΘΟΚ), όπου υπήρξε βασικό στέλεχος από το 1990. Ερμήνευσε με επιτυχία πλήθος ρόλων σε έργα του κυπριακού, ελληνικού και διεθνούς δραματολογίου, κλασικού και σύγχρονου, ενώ συμμετείχε σε παραστάσεις όπως η «Μήδεια», ο «Οιδίπους Τύραννος» και το «Θαμμένο Παιδί». Στον κινηματογράφο διακρίθηκε με το Κρατικό Βραβείο Β’ Ανδρικού Ρόλου για την ταινία «Αιώνιος Φοιτητής» (2001), ενώ το 2021 τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο ΘΟΚ για την πεντηκονταετή προσφορά του στο κυπριακό θέατρο.

Σπύρος Σταυρινίδης, η βράβευση του από τον ΘΟΚ

Η μεγάλη οικογένεια του θεάτρου στην Κύπρο είχε στις 28 Μαρτίου 2022 την τιμητική της, καθώς απονεμήθηκαν τα Βραβεία Θεάτρου ΘΟΚ για το έτος 2021. Δεν χωράει αμφιβολία ότι τα μεγάλα βραβεία απονέμονται στους μεγάλους. Και ο Σπύρος Σταυρινίδης, στην πέραν του μισού αιώνα παρουσία του στη θεατρική σκηνή, ξεχώρισε και καθόρισε με τις ερμηνείες του την τέχνη που ο ίδιος επέλεξε να υπηρετήσει, χαράζοντας με το δικό του πέρασμα το δρόμο για τις επόμενες γενιές ηθοποιών. Τότε ήταν που ο Σπύρος Σταυρινίδης έλεγε πως, «οι τέχνες, το θέατρο, ο κινηματογράφος, η λογοτεχνία είναι η συνείδηση του λαού την οποία πρέπει να καλλιεργούμε, να διαφυλάττουμε και να προβάλλουμε».

Στιγμιότυπο από τις πρόβες για τις “ΦΟΙΝΙΣΣΕΣ” του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Μαγδαλένας Ζήρα, μια παραγωγή του ΘΟΚ, το καλοκαίρι του 2024. Εδώ ο Σπύρος Σταυρινίδης με τον Νεοκλή Νεοκλέους. Φωτο: Παύλος Βρυωνίδης

Για να καταλάβει κανείς από τι στόφα ηθοποιού ήταν φτιαγμένος ο Σπύρος Σταυρινίδης αρκούν μοναχά μερικές λέξεις από μια συνέντευξή του: «Οι πληγές του πολέμου ήταν ακόμη νωπές όταν ανεβάσαμε τις Ικέτιδες, το ’78. Εγώ, όταν κατατάχτηκα, μ’ έβαλαν να φυλάω ένα νοσοκομείο. Στρατιώτες έμπαιναν, έφερναν τραυματίες, έφευγαν. Θυμάμαι 6-7 ξαπλωμένους απ’ έξω να αφηγούνται εμπειρίες. Ένας έλεγε ότι ήταν από την Κερύνεια κι ότι περνώντας από το Πέλλαπαϊς έβλεπε παντού διάσπαρτα πτώματα. Μιλούσε μηχανικά. Περιέγραφε με άδειο βλέμμα και ένα αλλοπαρμένο ύφος, λες και ήταν σε κατάσταση τρανς. Ήταν συγκλονισμένοι και οι λέξεις έβγαιναν με κόμπο από το στόμα τους. Αυτούς αναλογίστηκα, όταν δούλεψα τον ρόλο του Αγγελιοφόρου. Δεν μπούκαρα στη σκηνή θριαμβευτικά να διηγηθώ τη μάχη. Εισήλθα σαν τσακισμένος από τον πόλεμο, με πλήρη συνείδηση ότι δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, παρά μόνο σκοτωμοί».

Στις αρχές Δεκεμβρίου του 2024, κατά τη διάρκεια της βραδιάς ονοματοδοσίας της Νέας Σκηνής του ΘΟΚ σε «Νέα Σκηνή Νίκος Χαραλάμπους», οι ηθοποιοί Αννίτα Σαντοριναίου και Σπύρος Σταυρινίδης, καθώς και ο σκηνογράφος Γιώργος Ζιάκας, σκιαγράφησαν μια από τις εμβληματικότερες μορφές του σύγχρονου κυπριακού θεάτρου, του Νίκου Χαραλάμπους.Εδώ όλοι οι συντελεστές της βραδιάς, και στο κέντρο ο Σπύρος Σταυρινίδης. Φωτο: The HOUSE of Photographers.

Ήταν ο πρώτος σημαντικός σταθμός, μια στιγμή με τεράστιο αντίκτυπο που στο μέλλον αποτέλεσε έναν νέο τρόπο διδασκαλίας για νέους ηθοποιούς, η απαρχή μιας σπουδαίας πορείας ενός αδιάλειπτα ενεργού ηθοποιού, που μας χάρισε σημαντικές σκηνικές ερμηνείες, με πιο πρόσφατη την υποβλητική παρουσία του στον καναπέ της παράστασης Θαμμένο Παιδί σε σκηνοθεσία της Αθηνάς Κάσιου. Έχουν προηγηθεί Το γατάνιν, Αλχημιστής, Χορεύοντας στη Λουνάσα, Όνειρο Θερινής Νυκτός, Θείος Βάνιας, Ντα, Λυσιστράτη, Μάνα Κουράγιο, Αινιγματικές παραλλαγές, Βάτραχοι, Μήδεια, Ένας αριθμός και τόσες άλλες παραγωγές του κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου και του αρχαίου δράματος που άφησαν εποχή σε Κύπρο, Ελλάδα και εξωτερικό.

Το 2022 λοιπόν, μετά από 55 χρόνια επί σκηνής, το Μεγάλο Βραβείο ΘΟΚ δεν ήταν παρά μια ελάχιστη οφειλόμενη τιμή για τη συνολική και συνεχή προσφορά του στο θέατρο της Κύπρου. Ως επιστέγασμα εκείνης της φράσης που του είπε κάποτε, στα νιάτα του, ο Κάρολος Κουν, η οποία πιθανότατα να ηχούσε και πάλι (εκείνη τη βραδιά) στ’ αυτιά του: «Τα κατάφερες, λοιπόν, ε;».

Σήμερα όμως, δεν τα κατάφερε… Έφυγε για πάντα από τη ζωή κι εμείς του ευχόμαστε καλό ταξίδι στο φως…