Τα τελευταία χρόνια συναντάμε όλο και περισσότερο  παιδιά που απομακρύνονται από το παιχνίδι, αυτό καθεαυτό και την ενασχόλησή τους με τα ηλεκτρονικά μέσα διασκέδασης. Κι όμως, η Μύρια Λαζάρου, Ψυχοθεραπεύτρια παιδιών και εφήβων, θα μας εξηγήσει σήμερα πόσο σημαντικό είναι για τα παιδιά να έχουν πολύ ελεύθερο χρόνο και να τον αξιοποιούν στο παιχνίδι.

Εκτός του ότι τα παιδιά απομακρύνονται από το παιχνίδι, καθημερινά συναντάμε και γονείς πανικόβλητους οι οποίοι εγγράφουν τα παιδιά τους σε φροντιστήρια και πιο πολλά φροντιστήρια και ακόμα πιο πολλά φροντιστήρια με ένα και μόνο στόχο, την μάθηση. Φράσεις όπως: «Μην παίζεις, χάνεις χρόνο», «το παιχνίδι είναι άχρηστος χρόνος», «δεν μαθαίνεις τίποτα με το να παίζεις συνεχώς», «το παιχνίδι δεν είναι σοβαρή δουλειά! Παίξε με κάτι εκπαιδευτικό» ακούγονται ολοένα και περισσότερο στην καθημερινότητα μας! Ας μιλήσουμε λοιπόν, για το πόσο σημαντικό είναι για τα παιδιά να έχουν πολύ ελεύθερο χρόνο και να τον αξιοποιούν στο παιχνίδι.

Η αξία του παιχνιδιού

Θα μπορούσε να πει κάποιος, ότι το παιχνίδι είναι μια έμφυτη διαδικασία. Το παιδί, από τη βρεφική ηλικία, ψυχαγωγείται από το παιχνίδι! Ψυχαγωγία, είναι η αγωγή της ψυχής, η “αναπνοή της ψυχής” θα λέγαμε, είναι η ζωή των παιδιών, η εργασία τους. Το παιχνίδι λειτουργεί πολύπλευρα. Ψυχαγωγεί, αναπτύσσει τις δεξιότητες, θεραπεύει!

Κύριο χαρακτηριστικό του είναι η ελευθερία. Όταν αναφερόμαστε στη λέξη παιχνίδι, εννοούμε, το ελεύθερο, αυτό που φυσικά από μόνο του διαλέγει το παιδί. Το υποχρεωτικό παιχνίδι δεν αποτελεί παιχνίδι αλλά μια κακή απομίμησή του. Το κάθε παιδί πρέπει  να επιλέγει ελεύθερα αυτό που θα παίξει, γιατί από αυτό έχει να μάθει πολλά. Όσο περισσότερες είναι οι ευκαιρίες για παιχνίδι τόσο αυξημένες είναι οι πιθανότητες να μάθει καινούρια πράγματα.

 Το παιχνίδι είναι η προπαίδεια της ζωής

Ας αναλογιστούμε πόσους ρόλους καθημερινά καλούμαστε να διεκπεραιώσουμε! Τα παιδιά «παίζουν» ρόλους που συναντούν στην καθημερινότητά τους. Το ρόλο του γονιού, του επαγγελματία, του παιδιού, του φίλου, αλλά ακόμα και των ζώων. Μιμείται φωνές, ήχους και ανθρώπους πράγμα που τους βοηθά να αφομοιώνουν πολλές από τις ιδιότητες των μεγάλων. Με τη μίμηση αυτή προετοιμάζονται για τη μεταφορά του εαυτού τους στη θέση του άλλου, καλλιεργώντας με αυτό τον τρόπο τη δεξιότητα της ενσυναίσθησης.

Πολλές φορές μεταφέρουν το οικογενειακό κλίμα στο παιχνίδι τους αναπαριστώντας σκηνές από την καθημερινή τους ζωή , όπως για παράδειγμα τον καβγά που είχαν οι γονείς το προηγούμενο βράδυ. Παίζοντας, τους δίνεται η δυνατότητα να αντιμετωπίζουν και να ξεπερνούν τους φόβους τους.

Μέσο για επικοινωνία

Το παιχνίδι αποτελεί το πρώτο μέσο για την επικοινωνία με τους μεγάλους αλλά και ένα πολύ καλό σημείο επαφής με τους συνομηλίκους.  Από τα τρία τους χρόνια – γιατί μέχρι εκείνη τη στιγμή υπερτερεί το μοναχικό παιχνίδι- αρχίζουν να αναζητούν συντρόφους στο παιχνίδι, άρα να διεκδικούν και σχέσεις, ενώ ταυτόχρονα η διεκδίκηση και ο ανταγωνισμός, δύο νέες γι αυτούς έννοιες, εμφανίζονται στο προσκήνιο.

Έτσι καλούνται να σκεφτούν ιδέες για τη λύση τους, με αποτέλεσμα κάθε φορά να αξιολογούν την επιλογή που έκαναν με βάση την τελική έκβαση της υπόθεσης. Μέσα από αυτή τη διαδικασία κατακτούν δεξιότητες που θα τους συντροφεύουν εφ’ όρου ζωής.

Μέσο για την ανάπτυξη του παιδιού

Το παιχνίδι είναι μια ανάγκη, η οποία συμβάλλει στην ανάπτυξη του παιδιού, είναι ένα κίνητρο που δίνει τη δυνατότητα της συναισθηματικής ανάπτυξης στο παιδί. Είναι το μέσο μέσα από το οποίο διοχετεύεται όλη του η δημιουργικότητα. Ευνοεί την πνευματική ανάπτυξη αφού παρέχει γνώσεις, κριτική σκέψη και έκφραση. Ταυτόχρονα διευκολύνει τη δημιουργία υγιών διαπροσωπικών σχέσεων μεταξύ των παιδιών, την ομαλή κοινωνικοποίηση βοηθώντας παράλληλα στη μείωση της εγωκεντρικής συμπεριφοράς.

Συνοψίζοντας, μέσα από τη διαδικασία του παιχνιδιού, ακονίζουν το μυαλό, μπαίνουν σε ρόλους, εξελίσσουν τη φαντασία τους, ανακαλύπτουν, συνεργάζονται με τους φίλους τους, αποβάλλουν τη στεναχώρια τους, βρίσκουν τις λύσεις σε αυτά που τους απασχολούν τις επικοινωνούν, τις διαδραματίζουν – «παίζουν» με αποτέλεσμα να μειώνεται το στρες. Επιπλέον μαθαίνουν να επικοινωνούν, να διεκδικούν, και διεγείρουν το πνεύμα τους, να αυξάνουν την αντίληψη τους και ισχυροποιούν τη βούληση τους. Μαθαίνουν να είναι συνεπής, να οργανώνουν και να οργανώνονται, να τηρούν κανόνες αφού το παιχνίδι «επιβάλλει» απόλυτη και υπέρτατη τάξη. Η ελάχιστη απόκλιση από την τάξη αυτή «χαλάει το παιχνίδι».

Η ισορροπία τους αυξάνεται, προσανατολίζουν το σώμα και το πνεύμα τους στο χώρο και στο χρόνο, εξερευνούν το περιβάλλον, δοκιμάζουν μεγέθη και βάρη, μαθαίνουν σχήματα, ενώ η όρεξη για φαγητό και η διάθεση για ποιοτικό ύπνο μεγαλώνει.

Εν κατακλείδι, θα μπορούσαμε να πούμε ότι το παιχνίδι συμβάλλει σημαντικά στην ανάπτυξη των δεξιοτήτων, ανοίγει ορίζοντες και ενεργοποιεί στα παιδιά τις άγνωστες αλλά υγιής δυνάμεις της ψυχής. Ας δώσουμε λοιπόν στο παιχνίδι τη θέση που του αξίζει! ΤΗΝ ΥΨΗΛOΤΕΡΗ…

Η Μύρια Λαζάρου είναι Συστημική – οικογενειακή Ψυχοθεραπεύτρια, Ψυχοθεραπεύτρια παιδιών και εφήβων, Επιστημονικά Υπεύθυνη – Διευθύντρια Πρότυπου παιδικού σταθμού «Συστημικό Σχολειό – The Systemic School by Myria Lazarou»

Για περισσότερες πληροφορίες εξερευνήστε τη https://www.facebook.com/systemicschool/

Μάθετε περισσότερα για τη φωτογράφηση των παιδιών κάνοντας κλικ στο

Η φυσική «οικογένεια» του «οικολόγου» ΚΙΚΟ και τα eco T-shirts του